Το Παραδοσιακό Karate είναι η πιο
Ολοκληρωμένη Τεχνική Αυτοάμυνας

Το Παραδοσιακό Καράτε είναι μια τέχνη αυτοάμυνας η οποία δεν στηρίζεται στην μυϊκή δύναμη αλλά στην τεχνική (kata) και στην εφαρμογή (kumite). Αφότου αποκτήσουμε άρτια και επαρκή γνώση της τεχνικής ή των αρχών του Παραδοσιακού Καράτε, πρέπει να αφήσουμε την τεχνική ή να απελευθερωθούμε από αυτήν (χωρίς να παραβιάζουμε τις αρχές της σε ότι και αν κάνουμε). Επιπλέον πρέπει να αφήσουμε τον εαυτό μας και να ακολουθήσουμε τον αντίπαλο. Είτε επιπλέον θα πρέπει να πάψουμε να σκεφτόμαστε. Με άλλα λόγια η σκέψη δεν πρέπει να επεμβαίνει . Με το να αφήσουμε τον έλεγχο κερδίζουμε τον έλεγχο και οτιδήποτε και αν κάνουμε θα το κάνουμε απελευθερωμένοι.
Αυτή είναι μια αντίληψη η οποία δύσκολα γίνεται αποδεκτή γιατί όλοι θέλουν να χτυπήσουν δυνατά και εδώ σας λέμε να “ξεχάσετε” τα χέρια και τα πόδια σας και να επικεντρωθείτε στο Ki και στο Shi. Όλοι όσοι ξεκινούν καράτε θέλουν να νικήσουν και εδώ σας λέμε να ξεχάσετε την νίκη και να απελευθερωθείτε από τον εαυτό σας. Σας λέμε επίσης να βγάλετε από η σκέψη σας τα αποτελέσματα και να σκέφτεστε τη διαδικασία αυτή καθεαυτή, να κάνετε εξάσκηση για την εξάσκηση. Κατά τη διάρκεια των εξασκήσεών μου με τον Sensei Nyshiyama δεν θυμάμαι να επέμενε στην νίκη αλλά επέμενε στην απελευθέρωση από τις σκέψεις μας. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με έναν αντίπαλο και εξασκείς το Sen (συγχρονισμό) το οποίο σημαίνει ότι όταν ο αντίπαλος επιτίθεται προλαμβάνω και αντιδρώ πρώτος, ο Sensei Nyshiyama θα έλεγε ότι όταν κάνουμε την κίνησή μας δεν εμπλέκεται η σκέψη στην τεχνική και “όσο για την νίκη ή την ήττα μόνο ο θεός ξέρει………..” ή θα περιέγραφε το διάστημα μεταξύ εμένα και των αντιπάλων μου σαν κόλαση και το χώρο μετά τον αγώνα σαν παράδεισο “πρέπει να περάσεις μέσα από την κόλαση για φτάσεις στον παράδεισο”, έλεγε (πάντα μεταφορικά). Όσον αφορά στην προετοιμασία για το “Sen”, ο Sensei Nyshiyama έλεγε, μη σκέφτεσαι τον αντίπαλο και μη σκέφτεσαι τη δική σου τεχνική ή “το βλέμμα να είναι ήρεμο (χωρίς ένταση, φυσικό), το πνεύμα να είναι δυνατό και η προσοχή σου μόνο στην κίνηση των ποδιών σου” όλα αυτά σημαίνουν ότι η σκέψη δεν πρέπει να σταματάει σε ένα σημείο, δεν πρέπει να επικεντρώνεται πρέπει είναι φυσικά προσηλωμένη, χωρίς προσπάθεια. Αυτό δεν σημαίνει να οδηγηθούμε στην αυτοκτονία και να προχωράμε στα τυφλά με το κεφάλι στον τοίχο, τουναντίον, πρέπει να αποδεχόμαστε την ήττα και να ρισκάρουμε για να είμαστε απελευθερωμένοι και να έχουμε καθαρή κρίση, τότε όλη μας η ύπαρξη μπορεί να συμμετέχει σε οτιδήποτε και αν κάνουμε χωρίς να σκέφτεται αρνητικά. Ο Sensei Nyshiyama λέει ότι τρία πράγματα είναι πιο σημαντικά στο καράτε: μάτια, πόδια και θάρρος.
Οτιδήποτε βλέπουν τα μάτια, τα πόδια πρέπει να το εκφράζουν ταυτόχρονα χωρίς την εμπλοκή της σκέψης ή της αμφιβολίας, ενώ θάρρος σημαίνει δυνατό πνεύμα χωρίς αμφιβολία ή δισταγμό. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για καλή χρήση του σώματος, γιατί αμφότερες η τεχνική και ιδιαιτέρως η λειτουργία της τεχνικής εξαρτώνται από “πνεύμα και ψυχή”. Στην τεχνική του Καράτε το σώμα πρέπει να κινείται ως ολότητα, δεν υπάρχει αυτόνομη προσπάθεια μόνο από ένα μέλος, αν ένα μέλος του σώματος κινείται διαφορετικά από το άλλο ή αν ένα μέλος του σώματος σταματήσει τότε σταματάει όλο το σώμα. Λέμε ότι η ενέργεια ξεκινάει από μέσα προς τα έξω, από το κέντρο του σώματος το (tan den) προς τα άλλα μέλη του σώματος. Η δύναμη της τεχνικής στο παραδοσιακό καράτε εξαρτάται από:
α) Την μαλακότητα (ελαστικότητα) των μυών και την ικανότητα να μετατρέπεται από μαλακό σε σκληρό (και από σκληρό σε μαλακό ) στο συντομότερο χρόνο (κατά την επαφή).
β) Από τον συντονισμό όλων των μελών του σώματος προς την κατεύθυνση της ενέργειας στην σωστή συχνότητα και στο σωστό συγχρονισμό.
γ) Ο σωστός συγχρονισμός της συστολής και διαστολής του μυός (χαλάρωση) σε συνδυασμό με το συγχρονισμό της κίνησης των μελών σου σώματος κατά την τεχνική.
Πολύ σημαντική επιδίωξη στο καράτε είναι η επιδίωξη της “μιας ευκαιρίας για νίκη ή ήττα” και αυτός είναι ο λόγος που δίδεται έμφαση στο Todome (ολοκληρωτική σωματική τεχνική) και γι’ αυτό δίνουμε πολλή έμφαση στο Kime Waza αλλιώς όλη η ενέργεια που συσσωρεύτηκε στο Tanden θα πρέπει να απελευθερωθεί μέσω του στόχου τη στιγμή της επαφής. Το Kime σημαίνει ότι όλη μας υπόσταση πνευματικά και σωματικά χτυπάει το στόχο, όλο μας το σώμα προσηλώνεται στο συντομότερο χρόνο προς μια κατεύθυνση, αποτρέποντας την ενέργεια μας από το να γυρίσει πάνω μας, είτε από το να απελευθερωθεί. To Kime σημαίνει ένωση σώματος και πνεύματος. Όσο πιο απαλοί και χαλαροί είμαστε στην κίνηση (χαλαροί δηλ. να έχουμε όση ένταση χρειάζεται για να φέρουμε εις πέρας μια δραστηριότητα), τόσο πιο πολύ αυξάνονται οι δυνατότητες της έντασης κατά την επαφή. Όσο πιο ολοκληρωμένη είναι η ένταση κατά την επαφή που έχουμε, τόσο περισσότερη ενέργεια θα έχουμε για την επόμενη κίνηση. Από τα παραπάνω μαθαίνουμε ότι η τεχνική του Παραδοσιακού Καράτε είναι πάντα συνεχόμενη, το τέλος μιας τεχνικής είναι η καλύτερη έναρξη για την επόμενη κίνηση. Ακόμα και όταν είμαστε ακίνητοι η ορμή της τελευταίας κίνησης εξακολουθεί να υπάρχει. Τα μάτια καθοδηγούν το σώμα προς την επόμενη κατεύθυνση.
Η εικόνα από Tanden να κινείται ενιαία από τη μια κατεύθυνση στην άλλη, η αναπνοή να ακολουθεί την εικόνα (πνεύμα) και το σώμα να ακολουθεί την αναπνοή, γι’ αυτό όταν μιλάμε για συνεχόμενη τεχνική, εννοούμε και πνευματική και σωματική συνέχιση της αναπνοής, όμως αυτή πρέπει να συνδέεται και με τα πόδια για να υπάρχει καλή σύνδεση μεταξύ των τεχνικών. Δεν μπορούμε να λέμε ότι θα είμαστε “χαλαροί” αν δεν έχουμε μια βάση, γι’ αυτό στην τεχνική του καράτε χρειαζόμαστε μια δυνατή στάση για να χρησιμοποιούμε μια βάση εκτός του σώματος (εξωτερική δύναμη), η ενέργεια στην τεχνική του καράτε ξεκινά από το κάτω μέρος των ποδιών ανεβαίνει προς πάνω μέρος των ποδιών, συνεχίζει προς τον κορμό του σώματος κατευθυνόμενο προς την ίδια την τεχνική. Η τεχνική χεριού, ή ποδιού εκλαμβάνεται ως μια προέκταση του σώματος, η οποία χαράζει την πορεία λειτουργώντας ως ένα “εργαλείο επαφής”. Αν το κάτω μέρος του σώματος δεν συντονίζονται, η τεχνική όχι μόνο καθίσταται αδύναμη και δυσβάσταχτη για το πάνω μέρος αλλά εντέλει θα προκαλέσουμε προβλήματα στη μέση και στους γοφούς με την πάροδο του χρόνου. Είναι σωστό να πούμε ότι τα πόδια χειρίζονται την τεχνική του πάνω μέρους, αν δεν χρησιμοποιήσουμε σωστά τα πόδια, τότε δεν θα έχουμε βάση, δεν θα χρησιμοποιούμε την τοπική περιοχή την οποία ονομάζουμε άκαμπτη τεχνική του πάνω μέρους του σώματος.
Αν δεν χρησιμοποιήσουμε τα πόδια σωστά τότε δεν έχουμε βάση, δεν χρησιμοποιούμε την εξωτερική δύναμη (τη βάση), και για να αυξήσουμε την ενέργεια από αυτήν και γιατί είναι ο μόνος τρόπος για να παράγουμε ενέργεια από την ανεξάρτητη προσπάθεια της τοπικής περιοχής, την οποία ονομάζουμε ακαμπτη τεχνική του πάνω μέρους, αυτού του είδους η τεχνική είναι αδύναμη, περιορισμένη από την μυϊκή ικανότητα ενός ατόμου και σίγουρα θα οδηγήσει ένα άτομο στην απώλεια ελέγχου του κέντρου βάρους του που τις περισσότερες φορές χάνει και την ισορροπία του.
Όλα τα μέλη του σώματος θα πρέπει να απελευθερωθούν, σαν να είναι ξέχωρο το ένα μέλος από το άλλο, τότε η κίνηση μπορεί να είναι ελεύθερη και η ενέργεια μπορεί να μεταφερθεί ομαλά με αποτέλεσμα το σώμα μας να γίνει πολύ ελαφρύ και ευαίσθητο. Η στάση παίζει πολύ σημαντικό ρόλο κάτι το οποίο δεν σημαίνει ότι πρέπει να στήσουμε το σώμα λαμβάνοντας μια άκαμπτη στάση αλλά πρέπει να δίνουμε προσοχή στην σύνδεση μεταξύ του λαιμού, του κεφαλιού και της σπονδυλικής στήλης.
Καθώς τα πόδια είναι ριζωμένα στο πάτωμα το κεφάλι θα πρέπει να στέκεται σταθερό προς τα πάνω, σε ευθεία γραμμή με την σπονδυλική στήλη και όχι να γέρνει εμπρός, για να μην πιέζεται η σπονδυλική στήλη και κατά συνέπεια να χάνουμε το κέντρο βάρους μας.
Το πνεύμα και το σώμα πρέπει να συντονιστούν –κάθε κίνηση ξεκινά με πνευματική κατεύθυνση, η γραμμή και η ενέργεια της κάθε τεχνικής πρέπει να είναι καθαρή, η αναπνοή να ακολουθεί τους μύες, μετά τα μέλη και μετά την τεχνική (όλα πρέπει να συμμετέχουν ταυτόχρονα). Αν δεν έχουμε την εικόνα τότε το σώμα δε μπορεί να συνεργαστεί ως ολότητα προς μια κατεύθυνση και η κίνηση θα είναι αποπροσανατολισμένη. Αυτού του είδους η κίνηση δεν είναι τέχνη αυτοάμυνας, αλλά είναι απλά μια αεροβική άσκηση η οποία χρησιμοποιεί τη δομή της τεχνικής του Καράτε.

Ορισμός του Παραδοσιακού Καράτε
Η νίκη αυτή καθ’ αυτή δεν είναι ο απόλυτος στόχος του παραδοσιακού Καράτε. Το παραδοσιακό Καράτε είναι μια τέχνη αυτοάμυνας, η οποία απαιτεί μόνον τη χρήση του πνεύματος, της ψυχής και του σώματος (εν τη ενώση), κατά τον πιο αποτελεσματικό τρόπο. Ένας διαγωνισμός Παραδοσιακού Καράτε όταν διεξάγεται κάτω από τους κανόνες της ITKF είναι σύμφωνος με αυτό τον ορισμό του Παραδοσιακού Καράτε. Όσοι κανόνες έχουν τεθεί από την ITKF πρέπει να γίνονται αντιληπτοί ως κανόνες οι οποίοι έχουν ως στόχο να βοηθήσουν και να κινητοποιήσουν τον συμμετέχοντα προς την τελειοποίηση του μέσω της άριστης Ψυχοπνευματικοσωματικής αναζήτησης.
Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό του Παραδοσιακού Καράτε είναι το Tondome , το οποίο είναι μια ξεχωριστή τεχνική επαρκώς δυνατή για να αποδυναμώσει τον αντίπαλο. Το Tondome επιτυγχάνεται είτε με Uke, με Tsuki, με Uchi, με Empi, με Keri, με Ashi ή άλλες σχετικές τεχνικές.
Όλες οι μέθοδοι εξάσκησης πρέπει να συμπεριλαμβάνουν την εκμάθηση σεβασμού προς τον συνασκούμενο και να γίνονται αντιληπτές ως τρόπος με τον οποίο θα αναπτύξουμε περαιτέρω την ποιότητα της ανθρώπινης υπόστασης καθώς το άτομο θα αγωνίζεται για την τελειοποίηση του.

Παναγιώτης Δρακόπουλος
8 (Shichi) Dan